Previet Hollande!
Door: Jongereninactie
Blijf op de hoogte en volg Jongeren
12 Juli 2012 | Moldavië, Chisinau
Lieve thuisblijvers,
We vorderen al aardig. Dinsdag was al de tweede werkdag. Wat in het vorige verslag achterwegen is gelaten is dat het werken enigszins moeizaam verliep. Dit hebben we de tweede dag helemaal goed gemaakt. We werkten in teams en het ging als een trein.
Na een ochtend werken kregen we, zoals gewoonlijk, soep. Vervolgens even chillen en powernappen en weer terug aan het werk. Om drie uur zaten de kinderen in de nieuwe kerk te wachten om te kleuren.
Tot onze grote verbazing kregen we pannekoeken als avondeten. Of iets wat daarop moest lijken. En daarna werden de mannen uitgedaagd voor een potje voetbal tegen de plaatselijke jeugd, die, tot onze grote schande, met 2-1 verloren werd. (Met name door het keepwerk van Jochem)
Woensdag, weer graven. Niks bijzonders dus. 's Middags hebben we een aandenken achtergelaten. Met de hele groep hebben we onze handen op een laken getekend met onze namen erbij. De stiften waren echter niet alleen bestemd voor het laken. Onze armen waren ook uitstekend tekenmateriaal.
We beginnen ook al een beetje Russisch te leren. Zo is 'saala' spek en 'pampuschka' mollig. 'Previet' is hallo en ' dobre oeta', of iets dergelijks, goedemorgen.
Onze tolken heten Ina en Georgie. Ze hebben drie jaar in Amerika gewoond waardoor ze vloeiend Engesls spreken.
Donderdag, op weg naar werk kwamen we Vanye tegen. We schrokken toen we de striemen op zijn rug zagen. Later vertelde Ina ons dat, nadat ze hem vroeg hoe het was gebeurd, Vanye tegen haar had gezegd dat een paar jongens hem hadden geslagen. Ina zei dat zijn vader dit hoogstwaarschijnlijk heeft gedaan. Ondanks alles blijft Vanye lachen.
Na dit schokkende verhaal moesten we er toch echt aan geloven. En voor de verandering hoefden we niet te graven, maar mochten we cement gaan maken en storten (Sorry moeders voor de vieze kleren). Gelukkig hebben we Marloes, de wasvrouw. T-shirts, petjes en zelfs vieze onderbroeken worden gewassen.
Na de lunch ging de ene helft aan het werk en de andere helft speelde ballonvoetbal met de kinderen. Ze waren allemaal weer razend enthousiast. Hierna werden ze geschminkt.
Na het spelen met de kinderen gingen we weer aan het werk. Tot onze grote vreugd begon het te stormen en regenen waardoor we moesten stoppen.
Tot slot, een boodschapje voor de bezorgde ouder: We krijgen goed te eten, we vermaken ons prima en we missen jullie nauwelijks... ;)
Liefs uit het hete Moldavie van Bas, Wieger en Florine namens iedereen xxx
We vorderen al aardig. Dinsdag was al de tweede werkdag. Wat in het vorige verslag achterwegen is gelaten is dat het werken enigszins moeizaam verliep. Dit hebben we de tweede dag helemaal goed gemaakt. We werkten in teams en het ging als een trein.
Na een ochtend werken kregen we, zoals gewoonlijk, soep. Vervolgens even chillen en powernappen en weer terug aan het werk. Om drie uur zaten de kinderen in de nieuwe kerk te wachten om te kleuren.
Tot onze grote verbazing kregen we pannekoeken als avondeten. Of iets wat daarop moest lijken. En daarna werden de mannen uitgedaagd voor een potje voetbal tegen de plaatselijke jeugd, die, tot onze grote schande, met 2-1 verloren werd. (Met name door het keepwerk van Jochem)
Woensdag, weer graven. Niks bijzonders dus. 's Middags hebben we een aandenken achtergelaten. Met de hele groep hebben we onze handen op een laken getekend met onze namen erbij. De stiften waren echter niet alleen bestemd voor het laken. Onze armen waren ook uitstekend tekenmateriaal.
We beginnen ook al een beetje Russisch te leren. Zo is 'saala' spek en 'pampuschka' mollig. 'Previet' is hallo en ' dobre oeta', of iets dergelijks, goedemorgen.
Onze tolken heten Ina en Georgie. Ze hebben drie jaar in Amerika gewoond waardoor ze vloeiend Engesls spreken.
Donderdag, op weg naar werk kwamen we Vanye tegen. We schrokken toen we de striemen op zijn rug zagen. Later vertelde Ina ons dat, nadat ze hem vroeg hoe het was gebeurd, Vanye tegen haar had gezegd dat een paar jongens hem hadden geslagen. Ina zei dat zijn vader dit hoogstwaarschijnlijk heeft gedaan. Ondanks alles blijft Vanye lachen.
Na dit schokkende verhaal moesten we er toch echt aan geloven. En voor de verandering hoefden we niet te graven, maar mochten we cement gaan maken en storten (Sorry moeders voor de vieze kleren). Gelukkig hebben we Marloes, de wasvrouw. T-shirts, petjes en zelfs vieze onderbroeken worden gewassen.
Na de lunch ging de ene helft aan het werk en de andere helft speelde ballonvoetbal met de kinderen. Ze waren allemaal weer razend enthousiast. Hierna werden ze geschminkt.
Na het spelen met de kinderen gingen we weer aan het werk. Tot onze grote vreugd begon het te stormen en regenen waardoor we moesten stoppen.
Tot slot, een boodschapje voor de bezorgde ouder: We krijgen goed te eten, we vermaken ons prima en we missen jullie nauwelijks... ;)
Liefs uit het hete Moldavie van Bas, Wieger en Florine namens iedereen xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
